wtorek, 10 grudniaKrajowy Przegląd Samorządowy
Shadow

Nowoczesność i tradycja

Wrocławskie Muzeum Narodowe ma – jak zawsze! – czym przyciągnąć wielbicieli sztuki. Przede wszystkim trzeba zobaczyć otwartą po trwającym osiem miesięcy remoncie wystawę „Sztuka polska XVII-XIX wieku”, bo to ekspozycja wyjątkowa i niezwykle ważna w historii wrocławskiego Muzeum Narodowego. W styczniu warto też na pewno zwiedzić wystawę „Eugeniusz Minciel. Drzwi do malarstwa – obraz w obrazie – idea malarstwa totalnego”, która potrwa od 27 stycznia do 9 marca 2014.

Obrazy namalowane w pracowni i prace tworzone bezpośrednio w sali wystawienniczej złożą się na najnowszą prezentację wrocławskiego artysty Eugeniusza Minciela. W sali kameralnej (62) ustawiony zostanie specjalny boks zbudowany z blejtramów, na których malarz zawiesi kilkanaście swoich obrazów. Białą przestrzeń pomiędzy nimi zamaluje, tworząc jedno wielkie dzieło. – To nie będzie klasyczna wystawa malarstwa – wyjaśnia artysta. – Punktem wyjścia dla projektu jest założenie, że sfera „malarstwo – obraz” jest nieograniczona, totalna. Rezultatem projektu będzie wygenerowanie dwóch przestrzeni malarskich – statycznej i dynamicznej. Przestrzeń malarska statyczna – obrazy namalowane w pracowni, przestrzeń malarska dynamiczna – tworzona przez artystę w Muzeum. W końcowym efekcie przestrzenie te dopełnią się i uzupełnią, tworząc nadrzędną wartość malarską. Nie ma granicy pomiędzy obrazem na płótnie a przestrzenią malarską, która jest dla każdego malarza wszechogarniająca i zawładniająca. Jest naturalnym środowiskiem, w jakim żyje artysta.

• • •

A artystyczną tradycję podziwiać można na wystawie „Sztuka polska XVII-XIX wieku”. W nowej aranżacji wystawa ma układ chronologiczno-problemowy i pokazuje najważniejsze kierunki, począwszy od klasycyzmu. W pierwszej sali wystawione zostały najwybitniejsze dzieła z tego okresu, m.in. „Wjazd Jerzego Ossolińskiego do Rzymu w roku 1663” Bernarda Bellotta i „Portret Izabeli Branickiej” pędzla Marcella Bacciarellego. Następnie prezentowane są prace malarzy tworzących na przełomie XVIII i XIX wieku, dzieła romantyków – z Piotrem Michałowskim i Arturem Grottgerem na czele – oraz prace przedstawicieli realizmu, m.in. Józefa Brandta, Wojciecha Gersona, Józefa Chełmońskiego. Płótna najsłynniejszego polskiego malarza historycznego Jana Matejki
pokazywane są w różnych salach.

Najbardziej wszechstronnie ukazana jest sztuka epoki Młodej Polski z jej rozmaitymi nurtami (impresjonizm, symbolizm, wczesny ekspresjonizm) i indywidualnościami artystycznymi (Jacek Malczewski, Olga Boznańska, Józef Pankiewicz, Witold Wojtkiewicz). Na wystawie zdecydowanie przeważa malarstwo, a dzięki zastosowaniu nowoczesnego oświetlenia, w większym niż wcześniej zakresie prezentowane są pastele i akwarele. Ekspozycję uzupełniają rzeźba i rzemiosło artystyczne, m.in. meble powstałe od XVIII do początku XX wieku, wyroby ze słynnej manufaktury porcelany w Korcu, naczynia z wytwórni fajansu w Nieborowie. Dopełnieniem pokazu są zegary kaflowe z XVII i XVIII wieku, srebra, platery, numizmaty polskie oraz pamiątki historyczne, m.in. przedmioty osobiste Adama Mickiewicza i Tadeusza Kościuszki.

AK