Są na mapach miejsca cudowne. I są także cudowne, jednocześnie z cudów słynące. I to właśnie do tych drugich zaliczyć należy Bardo. Niewielkie miasteczko w powiecie ząbkowickim na Dolnym Śląsku.

Bardo to miejsce przepięknie położone u północno-wschodniego wylotu doliny Nysy Kłodzkiej, która tworzy tutaj malowniczy Przełom Bardzki. To między innymi on (nie licząc pątników) ściąga tutaj rzesze aktywnych turystów, którzy chcą popróbować swoich sił w spływach pontonowych. To pełne emocji wyprawy prowadzone pięcioma meandrami Nysy Kłodzkiej. Płynie się pradawną doliną. Wokół kolorowe łąki, lasy, ale także wysokie skały. Wodną wyprawę wyspecjalizowane firmy przygotują według potrzeb. Są wyprawy dla początkujących, ale też dla tych szukających nieco więcej adrenaliny.
Bardo to brama do Kotliny Kłodzkiej, a zatem to również znakomite miejsce do rozpoczęcia pieszych wędrówek. W samym mieście ma swój początek kilka szlaków pieszych, rowerowych oraz wspomniany już wcześniej szlak wodny Nysy Kłodzkiej. Dla mniej wprawnych turystów jest kilka tras spacerowych: Trasa Różańcowa, trasa do kamienia Brygidy, do parku nad Nysą Kłodzką, na Piękny Widok.
Oczywiście i samo miasto jest urokliwe. Bardo jest jedną z najstarszych miejscowości Dolnego Śląska. Od najdawniejszych czasów wzdłuż Nysy Kłodzkiej prowadziła prastara droga handlowa łącząca Polskę z Czechami. Badacze dziejów uważają, że była to jedna z odnóg bursztynowego szlaku. Ze względu na swoje strategiczne położenie już w X wieku założono w Bardzie gród, który niedługo potem stał się kasztelanią książęcą.
Wśród wielu zabytków miasta trzeba wymienić Bazylikę Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny, kamienny most na Nysie Kłodzkiej, pocysterski barokowy klasztor, w którym mieści się Muzeum Sztuki Sakralnej, powstałe z inicjatywy obecnych kustoszy sanktuarium ojców redemptorystów. Jest też w Bardzie ruchoma szopka. A wznosząca się nad miastem Bardzka Góra – Kalwaria kryje w porastających ją lasach wiele tajemnic.
Najcenniejszym zabytkiem Barda jest na pewno cudowna figurka Matki Bożej znajdująca się we wspomnianej wcześniej bazylice. Wykonana z lipowego drewna figurka ma niewiele ponad 43 cm wysokości. Czas powstania rzeźby według najnowszych badań datuje się na 1011 rok. Można z dużym prawdopodobieństwem stwierdzić, że jest to najstarsza drewniana rzeźba religijna w Polsce.
Nie mamy tu miejsca, by opisać szereg cudów, jakie miały miejsce w Bardzie w ciągu ostatnich kilkuset lat. A są to historie wyjątkowo ciekawe, które jedna po drugiej wpływały na charakter tego miejsca. Warto je poznać, sięgając po przewodniki, zaglądając do internetowych blogów turystycznych. W jednym z nich przeczytamy o Bardzie takie słowa: „Zasypała je góra, zalała je woda, napadali je i palili podczas wojen religijnych, śląskich i światowych, a na końcu wyzuli z tożsamości. I co? I same cuda tylko to naprawiały…”.
Moim zdaniem cudom trochę pomogli ludzie, ale Bardo to cudowne miasto.
(gp)